Hechtingsstoornissen

Een reactieve hechtingsstoornis is een stoornis als gevolg van een onveilige hechting. De hechting is het proces waarin het jonge kind veiligheid, vertrouwen en hulp zoekt en vindt bij de ouders/verzorgers.

Hechting is het aangaan van een speciale relatie met de persoon die het kind meestal verzorgt. Als dit proces goed doorlopen is, is het kind veilig gehecht.

Hechtingsproblematiek

In ongeveer 25-30% verloopt de hechting minder goed. Onveilige hechting is onder te verdelen in drie vormen:
- Onveilig vermijdend gehecht. Het kind vermijdt contact en reageert nauwelijks als de opvoeder terugkomt na afwezigheid.
- Onveilig afwerend gehecht. Het kind zoekt op een ‘zielige’, soms claimende manier contact. Maar weert het tegelijk af.
- Gedesorganiseerd gehecht. Dit kind laat tegenstrijdig gedrag zien, een mix van de bovenstaande twee.

Een kind dat onveilig gehecht is, loopt kans op het ontwikkelen van een hechtingsstoornis. Deze stoornis komt voor bij 1% van de Nederlandse bevolking. Adoptiekinderen en pleegkinderen vormen een risicogroep. Bij adoptiekinderen kan er sprake zijn van het geen-bodem-syndroom. 

Type hechtingsproblemen

Binnen de hechtingsstoornis is onderscheid tussen 2 typen: het geremde type en het ongeremde type. Het geremde type is waakzaam en geremd, het ongeremde type is juist vrijpostig ten opzichte van vreemden.

Een onveilige hechting is te herstellen.Tot het 6e levensjaar is het goed mogelijk. Dit kan als door gevoelig, responsief en ontvankelijk te zijn. Na het 6e levensjaar is het moelijker, want dan is de kans op terugval groot.

Bodemloos bestaan, een boek over hechting en hechtingsstoornissen

Laatst geactualiseerd op 21 november 2023